Kamberin Kamburu
Gömülü bedenlerden açıklama beklerken
Acımı şarkı yapıp kaydederken
Gözyaşımı silerken güneşi lanetlerken
Dünüme saplantıyla yaşarken yaşamak denirse
Kaçamak gülümsememde dahi bir
Anıyı öldüren ben
Gördü görmek isteyen kamberin kamburunu
Öyle netleştim ki bir akşam
Tam alnımdan vuruldum
Burnumu monta sildiğim çocukluk göçtü şimdi
Kanlar içinde boş bir
Arsanın ortasına kuruldu
Geçmiş hep peşimizden koşan zayıf tazı
Hiç kaçamadık ki kaçamayanlar hep taşır yası
Sen rüyadasın bense kabusun ta kendisi
Kendime katlanamıyorum beni hep yok yazın
Hayatım boş fasıl
Ziyanı yok sakın doldurmak isteme
Sende harap olursun bu kisve de
Beni koy listene karala üstümü
Karaya küsen kartalın göklerde sürgünü
Savaşı yok saymakla bit'se keşke
Içimden git'se keşke
Tek seferde yok etmek namümkün
Bu kara keşmekeşte
Yaramı deşmesende dursa keşke
Kanamalar ben yoruldum
Bu taramadan şu insanlığımı karalama etme
Sana ziyanı yok tabi bütün hedef benim
Tütün ekip cebimde bir tutam huzuru beslerim
Kuytudan izlediğim dünyalar garip gelir
Hiç gözünün içine bakamadım ya
Belki budur kösteğim
Zihnimde uğultusun kabuslarıma kuruldun
Ben uykudaydım uyanmak en büyük kabusum
Kaderin makusu ben bütün dünya fanusum
Hep boğuluyorum bir nefes bir ömürden uzun
Ruh halimiz yazık
Düzelmesin sakın bir fayda istemem
Normal oldu artık titremek
Uzağım göklere tuzakmış umudum
Yoklukta var olmaya çalışmak mı düşlemek
