Δε θέλω πια να ζήσω

Ο ήλιοσ πάλι φέγγει τον κόσμο απ' το πρωί
Για μένα όμωσ μαύρο κι απέραντο σκοτάδι
Τα μαύρα δάκρυά μου αντάριασαν τη γη
Και πώσ να βρω το δρόμο που οδηγεί στον άδη

Και πώσ θα βρω το δρόμο που πάει στον άλλον κόσμο
Από την κόλασή μου που λέγεται ζωή
Μπορεί να 'ναι για μένα καλύτερα εκεί

Δε θέλω πια να ζήσω τουσ λέω και γελούν
Ίσωσ γιατί δεν ήπιαν φαρμάκια σαν και μένα
Ίσωσ γιατί μπορέσαν αγάπη για να βρουν
Ίσωσ γιατί δε ζήσαν στα έρημα τα ξένα