Ο μπαρμπέρης
Θυμάσαι που ζωγράφισεσ με άσπρη κιμωλία
Στον πίνακα αχ μια καρδιά
Και έγραψεσ προσεκτικά λευτέρησ και μαρία
Μπροστά σε όλα τα παιδιά
Τώρα περνάσ και δεν μιλάσ
Δε θέλεισ να με ξέρεισ
Που έμεινα στον πειραιά ο φουκαράσ
Και έγινα και έγινα μπαρμπέρησ
Και έγινα και έγινα μπαρμπέρησ
Θυμάσαι που καθόμασταν στη σιδερένια σκάλα
Κι έλεγα αχ πώσ να στο πω
Και τρέξαν κανα δυο παιδιά και το 'παν στη δασκάλα
Πωσ μ' αγαπάσ και σ' αγαπώ
Τώρα περνάσ και δεν μιλάσ
Δε θέλεισ να με ξέρεισ
Που έμεινα στον πειραιά ο φουκαράσ
Και έγινα και έγινα μπαρμπέρησ
Και έγινα και έγινα μπαρμπέρησ