Μένω εδώ
Παίρνω φόρα λοιπόν ξαναβγαίνω
Στο ταξίδι που λένε τραγούδι
Έχω μάθει βουβόσ να μη μένω
Μα να βγάζω απ' τ' αγκάθια λουλούδι
Κι αν το πλοίο μπατάρισε λίγο
Εγώ μένω εδώ και δε θα φύγω
Βλέπω να 'χουν αλλάξει τα χρόνια
Οι καιροί να με κάνουν στην άκρη
Να περνάνε οι μέρεσ βαγόνια
Που με φτάνουν σε άγνωστα μάκρη
Κι αν τισ νύχτεσ τον πόνο μου πνίγω
Όμωσ μένω εδώ και δε θα φύγω
Μεσ στουσ δρόμουσ γυρίζω τα βράδια
Και μιλώ στα σκυλιά και στουσ μόνουσ
Στέκω δίπλα τουσ πέτρινοσ βράχοσ
Και μοιράζομαι αλήθειεσ και πόνουσ
Με τα νύχια πληγέσ κι αν ανοίγω
Μένω πάντα εδώ και δε θα φύγω
Αρρωσταίνουν οι λέξεισ στο στόμα
Και οι νότεσ καρφιά με τρυπάνε
Να ελπίζω αντέχω ακόμα
Ότι το αύριο καλύτερο θα 'ναι
Κι αν το φωσ με το μαύρο τυλίγω
Κοίτα είμαι εδώ και δε θα φύγω
Παίρνω φόρα λοιπόν ξαναβγαίνω
Στο ταξίδι που λένε τραγούδι
Να χαρίζω ομορφιά επιμένω
Και καρδιέσ να χαϊδεύω σα χνούδι
Κι αν το πλοίο μπατάρισε λίγο
Εγώ μένω εδώ και δε θα φύγω
