ธาราระทม

แว่วยินแต่เสียง
น้ำหลากมาเสมือนยิ่งพา
น้ำตาข้าหลั่ง
ธารารักเอยรักเคยฝากฝัง
ท่ามกลางฟ้าเดือนสะพรั่ง
รักกลับอ้างว้างในคืนเดือนเพ็ญ

รูปรอยปางหลัง
ฝังฝากใจมาไร้ความจริง
ทิ้งให้ลำเค็ญ

มองเดือนครั้งใดหมองใจไม่เว้น
ค่ำคืนรักเคยเชยเช่น
แสงแห่งเดือนเพ็ญ
เชยฟ้าราตรี

รักจากพรากไป
หาเพียงรอยอาลัย
ไม่มี
สายน้ำยามเพ็ญ
ก่อนเคยได้เป็นสักขี
ยินแผ่วแว่วเสียงนที
คล้ายเสียงเสียดสีที่เย้ยดวงใจ

โธ่คำอธิษฐาน
เหมือนบ่วงมารมารับเอาคำสาบานข้าไป
มนต์มารร้ายยิ่งรักจริงสลาย
ตั้งปณิธานวอนไหว้รักแห่งดวงใจ
จงพบกันเทอญ

รักจากพรากไป
หาเพียงรอยอาลัย
ไม่มี
สายน้ำยามเพ็ญ
ก่อนเคยได้เป็นสักขี
ยินแผ่วแว่วเสียงนที
คล้ายเสียงเสียดสีที่เย้ยดวงใจ

โธ่คำ
อธิษฐาน
เหมือนบ่วงมารมารับเอาคำสาบานข้าไป
มนต์มารร้ายยิ่งรักจริงสลาย
ตั้งปณิธานวอนไหว้รักแห่งดวงใจ
จงพบกันเทอญ