เท่านี้ก็ตรม

เท่านี้ก็ตรมหนักหนาแล้วยังจะมา
ใช้ความเย็นชาฆ่าฉัน
อกตรมขมจิต
คิดว่าสักวัน
คิดว่าไม่นานฉันคงจะสิ้น

เท่านี้ก็ตรมไม่หาย
ไหนจะต้องอาย
แล้วยังไม่วายถวิล
ต้องซมซบหน้า
น้ำตาร่วงริน
ไหลโลมลงดินเหมือนรินจากใจ

อย่าเย้ยเยาะฉัน
แล้วคงสักวัน
เธอต้องร้องไห้
วันนี้ปรีดาพรุ่งนี้ปราชัย
แล้วจะเจ็บใจ
โทษใครเล่าเธอ

เท่านี้ก็ตรมเจ็บช้ำ
ระกำเท่าไร
ฉันยังอภัยให้เสมอ
ไม่เคยนึกโกรธ
คิดลงโทษเธอ
แล้วใครเล่าเออรักเธอเท่าฉัน

อย่าเย้ยเยาะฉัน
แล้วคงสักวัน
เธอต้องร้องไห้
วันนี้ปรีดาพรุ่งนี้ปราชัย
แล้วจะเจ็บใจ
โทษใครเล่าเธอ

เท่านี้ก็ตรมเจ็บช้ำ
ระกำเท่าไร
ฉันยังอภัยให้เสมอ
ไม่เคยนึกโกรธคิดลงโทษเธอ
แล้วใครเล่าเออรักเธอเท่าฉัน