เพลงนั้น
ฮาโฮ
เพลงแผ่วเบาแว่วมา
น้ำตาท่วมใจ
เพลงที่เราได้เคยร่วมฟัง
จะผ่านมาเนิ่นนานเท่าไร
ไม่เคยเลือนลาง
พอได้ยินก็ยังใจหาย
อีกนานไหมใจจะชิน
เมื่อยามได้ยินเพลงนั้น
บทเพลงที่เคยผูกพันสองเรา
แต่ใจไม่เคยจะชิน
เมื่อยามได้ยินเพลงเก่า
ยิ่งร้าว ร้าวในใจ
ยามที่เพลงตอกย้ำทุกคำทำนอง
ใจยิ่งตรมหม่นหมองแทบพัง
ตั้งแต่วันที่เธอบอกลา
ไม่เคยกล้าฟัง
พอได้ยินอีกครั้งใจหาย
อีกนานไหมใจจะชิน
เมื่อยามได้ยินเพลงนั้น
บทเพลงที่เคยผูกพันสองเรา
แต่ใจไม่เคยจะชิน
เมื่อยามได้ยินเพลงเก่า
ยิ่งร้าว ร้าวในใจ
ฮาฮาฮาโฮโฮ้
อ้า
อีกนานไหมใจจะชิน
เมื่อยามได้ยินเพลงนั้น
บทเพลงที่เคยผูกพันสองเรา
แต่ใจไม่เคยจะชินเมื่อยามได้ยินเพลงเก่า
และคงไม่มีแม้เงาของเธอ
อีกนานไหมใจจะชิน
เมื่อยามได้ยินเพลงนั้น
บทเพลงที่เคยผูกพันสองเรา
แต่ใจไม่เคยจะชินเมื่อยามได้ยินเพลงเก่า
และคงไม่มีแม้เงา
เงาของเธอ
เงาของเธอ
เงาของเธอ
เงาของเธอ
เงาของเธอ
เงาของเธอ
