ม่านไทรย้อย
ลืม ลืมหมดแล้วหรือไร
แสงจันทร์ที่เคยเป็นใจ
หลบบังร่มไทรย้อยกิ่ง
กระซิบรำพัน
แสงจันทร์เคยแอบเอนอิง
หนาวลมแนบอกเธอผิง
สุขซึ้งใจจริง
หาใดปาน
ลืม ลืมหมดแล้วน้ำคำ
ซึ้งจำติดรอยใจพิมพ์
เคยชิมว่าเป็นน้ำตาล
ยังหวานตรึงใจ
รสใดจะเปรียบประมาณ
แท้จริงลมปากเธอหวาน
หลอกฉันมานาน
ร้อยหมื่นอย่าง
กิ่งไทร
ย้อยร้อยรักไว้
ลมไหวไทรเอน
ใจเต้นคล้ายลาง
แอบออดชู้ชูกิ่งพราง
ไทรเจ้าก้านใบบัง
งามเหมือนดังม่านทอง
ลืม
ลืมหมดแล้วสายลม
แม้ไทรที่เคยชื่นชม
รื่นรมย์แทนเรือนหอห้อง
ไทรเอ๋ยเคยเอน
พักเป็นแดนสุขเคียงครอง
เย้ายวนกันอยู่เพียงสอง
ขาดรักไทรมอง
หมองวิญญา
ลืม
ลืมหมดแล้วสายลม
แม้ไทรที่เคยชื่นชม
รื่นรมย์แทนเรือนหอห้อง
ไทรเอ๋ยเคยเอน
พักเป็นแดนสุขเคียงครอง
เย้ายวนกันอยู่เพียงสอง
ขาดรักไทรมอง
หมองวิญญา
