ม่านประเพณี

ประเพณีนั้นมีกำแพงกั้น
เธอและฉันไม่อาจฟันฝ่า
วาสนา
ไม่นำพา
ชะตามืดมนทนระกำช้ำใจ

ความจนแหละหนาจึงพาให้เศร้า
ดวงใจสุดเหงา
เฝ้าแต่ฝันใฝ่
ชะตาชีวิต
ลิขิตมาให้
จะทำฉันใด
ต้องปล่อยตามกรรม

รักเอย
รักเคยชื่น
กลับมาขมขื่น
สุดช้ำ
ดวงใจ
สุดแสนครวญคร่ำ
ประเพณี
น้อมนำ
ชักพา

มีเวรกรรมทั้งศีลธรรมปกป้อง
จำทนหม่นหมองยามต้องจากร้างรา
จากไปแล้ว โอ้ขวัญตา
สิ้นวาสนา
ชาติหน้าคงพบกัน

มีเวรกรรมทั้งศีลธรรมปกป้อง
จำทนหม่นหมองยามต้องจากร้างรา
จากไปแล้ว โอ้ขวัญตา
สิ้นวาสนา
ชาติหน้าคงพบกัน