โลกของคนเหงา
ฮือฮือฮือ
ฮือ ฮือโฮ้ว
มีเพียงเธอตรงมุมห้องนั้น
ปิดประตูปิดตาย
อยู่คนเดียวไม่ยอมให้ใคร
ได้ผ่านมา
เธอก็ถามตัวเองซ้ำซ้ำ
ปาดน้ำที่ไหลจากตา
ทำไมต้องเหงา
ทำไมต้องเหงา
ยิ่งเวลาที่ฝนตกพรำ
ทำให้ยิ่งปวดใจ
ยิ่งมีลมที่พัดผ่านไป
ยิ่งเหน็บหนาว
สิ่งที่ฉันเองพอจะรู้
ชีวิตของคนอย่างเรา
ใครใครก็เหงา
เป็นกันทั้งนั้น
เธอไม่ใช่คนเดียว
ที่เจอกับความเหงา
เธอไม่ใช่คนเดียว
ที่รออย่างเงียบเหงา
คนเหงาใจมีเป็นล้าน
เธอก็เป็นไม่ต่างจากเขา
ฉันเองก็เหงา
ก็มีเพื่อนเล่นเป็นเงา
เท่าเท่าเธอ
กับบางคนที่มีคู่ใจ
ดูคล้ายคล้ายไม่เหงา (ฮือ)
แต่ในใจลึกลึกพวกเขา (ฮือ)
เก็บอะไรไว้
ก็ชีวิตคนเราซับซ้อน
เกินรู้และเกินเข้าใจ (ฮือ)
แต่ไม่เป็นไร (ว้าฮา)
ทำใจดีดี
เธอไม่ใช่คนเดียว
ที่เจอกับความเหงา (ฮือ)
เธอไม่ใช่คนเดียว (ฮือ)
ที่รออย่างเงียบเหงา
คนเหงาใจมีเป็นล้าน (ฮือ)
เธอก็เป็นไม่ต่างจากเขาฉันเองก็เหงา (ฮือ)
ก็มีเพื่อนเล่นเป็นเงา
เท่าเท่าเธอ
เปิดประตูออกมา
มาพบเจอคนขี้เหงาด้วยกัน (ขี้เหงาด้วยกัน)
โลกแห่งคนขี้เหงา
มันกว้างใหญ่เกินโลกใดทั้งนั้น ฮู้ฮู้
เธอไม่ใช่คนเดียว
ที่เจอกับความเหงา
เธอไม่ใช่คนเดียว
ที่รออย่างเงียบเหงา
คนเหงาใจมีเป็นล้าน (ฮือ)
เธอก็เป็นไม่ต่างจากเขาฉันเองก็เหงา (ฮือ)
ก็มีเพื่อนเล่นเป็นเงา
เท่าเท่าเธอ ฮู้โฮโฮ้ว
ก็มีเพื่อนเล่นเป็นเงา
เท่าเท่าเธอ ฮู้เฮฮูฮาย
