ชีวิตคือละคร
ตัวของเราเป็นใครกันแน่
เฝ้าเปลี่ยนแปร
ชีวิตทุกวันไป
ตามแต่เขาปั้นให้
บทบาทวาดไว้
สวมใส่ให้เดิน
วันนี้จนมืดมนเหลือที่
แต่พรุ่งนี้มั่งมีแสนเพลิดเพลิน
ความผิดหวังบังเอิญ
ที่ต้องเผชิญ
เขาวางให้เต้นไป
พอปิดม่านเวที
โอ้นี่เราหรือนี่
ผิดแผกแหวกแนวไฉน
หลงเพลิน
บทบาทลีลาเรื่อยไป
ลืมว่าโลกนี้ไซร้
ใครรู้บทตอน
ครั้นหวนคืนยืนยังที่เก่า
ดั่งคืนเหย้า
อบอุ่นเหมือนคราก่อน
ยินแต่เสียงวิเวกวอน
กู่เพรียกสะท้อน
ละครเล่นจนสิ้นใจ
พอปิดม่านเวที
โอ้นี่เราหรือนี่
ผิดแผกแหวกแนวไฉน
หลงเพลิน
บทบาทลีลาเรื่อยไป
ลืมว่าโลกนี้ไซร้
ใครรู้บทตอน
ครั้นหวนคืนยืนยังที่เก่า
ดั่งคืนเหย้า
อบอุ่นเหมือนคราก่อน
ยินแต่เสียงวิเวกวอน
กู่ก้องสะท้อน
ละครเล่นจนสิ้นใจ
