Έχεις Πεθάνει προτού καν Γεννηθείς

Ερχόμενος απ' το μέρος που δε χαμογελά κανείς
Καταραμένος όταν πιάνω μικρόφωνο φτύνω μένος
Προτού ο αλέκτωρ λαλήσει τρεις θα μ' απαρνηθείς
Λάτρεψε με σα θεό και μίσησε με σα διάολος
Μεθυσμένος να ‘μουνα
Επομένως βγαίνω και βάζω τέλος
Στην επαναλαμβανόμενη αμαρτία της μουσικής
Που εκπροσωπείς εκεί πέρα δε θα με βρεις
Έχεις πεθάνει προτού καν γεννηθείς
Βγαίνω μέσα από τα έγκατα της γης
Πατάω σε μαύρα ματωμένα χώματα
Γύρω μου όρθια πτώματα
Που απεικονίζουν την παράνοια
Τα μυαλά των κατοίκων της πόλης μου σε αδράνεια
Πρόσωπα χλωμά από την κατάθλιψη
Αντικατοπτρίζουνε παίρνουν με υπερηφάνεια
Δάνεια για μετάνοια μα δε σώζεται
Κανενός η ψυχή βουτηγμένη μέσα στην κόλαση
Δρόμος δίχως επιστροφή δίχως πίστη
Σε βλέπω σα να ‘βλεπα δίχως όπλο μαχητή
Σε μια αιώνια μάχη που είναι όλοι ανεξαιρέτως μονομάχοι
Πολέμα και εσύ αν δε θες κατάληξη να έχει κακή
Και
Αν θες το πνεύμα σου να ελευθερωθεί
Κάνε μια προσευχή ή παράτα τα
Βάλε τον νου σου σε ένα κελί
Για να
Πουλήσεις σώμα και ψυχή στον Σατανά