Περιπλάνηση

Στα πρώτα χρόνια έλεγεσ κρίμα σ’ όποιον γεράσει
Μα τώρα στραβογέρασεσ κι εγώ σ’ έχω χορτάσει
Στα ραντεβού σου κύλαγεσ παρέα με τον πόνο
Με τησ γενιάσ σου τη φορά μα εγώ το ξέρω μόνο
Πόσο γοργά νικήθηκεσ κι εσύ από το χρόνο

Μοιάζεισ με γέρο μουσικό παλιό οργανοπαίχτη
Που μόλισ πήρε σύνταξη και που ζητάει το φταίχτη
Αιτίεσ και παράπονα για την αδυναμία
Που νιώθει όταν δεν μπορεί να δει στη γαλαρία
Κάποιον που χειροκροτεί την όποια του ιστορία