Γυναίκα από πορσελάνη

Είσαι γυναίκα από πορσελάνη
Κι όπου σ’ αγγίξω σπασ
Κι εγώ του λιμανιού αλάνι
Είν’ άδικο να μ’ αγαπάσ

Σε μένανε ταίριαζε μια άλλη
Μια γυναίκα του μπελά
Να 'χει αγύριστο κεφάλι
Εγώ να φτιάχνω κι εκείνη να χαλά

Εσύ είσαι από λεπτό μετάξι
Κι εγώ από χοντρό γυαλί
Με έχεισ και μη βρέξει και μη στάξει
Και δε μου λεσ ώρα καλή

Σε μένανε ταίριαζε μια άλλη
Μια γυναίκα του μπελά
Να 'χει αγύριστο κεφάλι
Εγώ να φτιάχνω κι εκείνη να χαλά