Ena Hrono Akrivos
Μέσα στο πλήθος σαν σκιά
Περνάς μπροστά μου αδιάφορα
Τ'όνομά σου δυνατά
Να το φωνάξω πώς κατάφερα
Σαν να'μαι ξένος με κοιτάς
Πόσος καιρός πάει απόρησες
Πάει ένας χρόνος αν ρωτάς
Μα τι σε νοιάζει αφού προχώρησες
Ένα χρόνο ακριβώς ζω στη παράνοια
Μακριά σου δυστυχώς γελάω σπάνια
Τι να κάτσω να σου πω αφού δεν νοιάζεσαι
Την ώρα κοίταξες να φύγεις βιάζεσαι
Ένα χρόνο κι άλλη μια αιωνιότητα
Που δεν έχω εαυτό ψάχνω ταυτότητα
Το δικό σου το κενό κενό το άφησα
Ποτέ δεν ξέχασα κι ούτε προσπάθησα
Σαν να 'μαι απλά ένας γνωστός
Τα τυπικά μόνο με ρώτησες
Σχεδόν σαν χάρη ο ενικός
Τόσο ψυχρά μ'αντιμετώπισες
Σου' μοίαζα τόσο μακρινός
Πόσος καιρός πάει απόρησες
Πάει ένας χρόνος ακριβώς
Μα τι σε νοιάζει αφού προχώρησες
Ένα χρόνο ακριβώς ζω στη παράνοια
Μακριά σου δυστυχώς γελάω σπάνια
Τι να κάτσω να σου πω αφού δεν νοιάζεσαι
Την ώρα κοίταξες να φύγεις βιάζεσαι
Ένα χρόνο κι άλλη μια αιωνιότητα
Που δεν έχω εαυτό ψάχνω ταυτότητα
Το δικό σου το κενό κενό το άφησα
Ποτέ δεν ξέχασα κι ούτε προσπάθησα
