Τα κλαριά

Όρθια μένουν τα κλαριά όρθιεσ μένουν να το ξέρεισ και οι αγάπεσ
Κι αν είσαι μέσα μου φωτιά εγώ γεννιέμαι να θυμάσαι από τισ στάχτεσ

Πότισα νερό τη διψασμένη σου καρδιά και δεν είπεσ ένα ευχαριστώ
Σου ‘δωσα το είναι μου και εσύ έβαλεσ φωτιά κι ούτε ένα χέρι να πιαστώ

Όρθια μένουν τα κλαριά όρθιεσ μένουν να το ξέρεισ και οι αγάπεσ
Κι αν είσαι μέσα μου φωτιά εγώ γεννιέμαι να θυμάσαι από τισ στάχτεσ

Έσκυψα στον πόνο σου σε είδα σαν παιδί
Κι όμωσ δε με ένιωσεσ ποτέ
Γκρέμισεσ το γέλιο μου μου πήρεσ τη ζωή
Τησ καρδιάσ μου μαύρε ουρανέ

Όρθια μένουν τα κλαριά όρθιεσ μένουν να το ξέρεισ και οι αγάπεσ
Κι αν είσαι μέσα μου φωτιά εγώ γεννιέμαι να θυμάσαι από τισ στάχτεσ