Είδα μάτια πολλά

Ένασ νέοσ περνούσε μια μέρα
Από μια γειτονιά φτωχική
Στο κατώφλι τησ έπερνε αγέρα
Μια πεντάμορφη μελαχρινή

Ευθύσ τρέλα του ήρθε να κάνει
Και σε λίγο καιρό τησ μηνά
Θα σε πάρω με στεφάνι
Σύντροφό μου για παντοτινά

Για τα μάτια σου τα γαλανά και τα σκοτεινά

Είδα μάτια πολλά
Γαλανά στη ζωή μου
Να κοιτούν απαλά
Και ν' ανάβουν την ψυχή μου

Μα τόσο μαγικά
Να μιλούν πιο γλυκά
Δεν είδα άλλα και τόσο μεγάλα
Στο λέω αληθινά

Την επήρε και πήγαν στα ξένα
Και ταξίδεψαν σ' όλη τη γη
Μ' αυτή δεν αγαπούσε κανένα
Και τον άφησε μίαν αυγή

Τότε αυτόσ που είχε χτίσει παλάτια
Στισ γωνιέσ τησ φτωχήσ γειτονιάσ
Τραγουδούσε “τέτοια μάτια
Αν τα χάσω θα γίνω φονιάσ"

Τραγουδούσε τησ όμορφησ νιασ κι έκλαιγε ο ντουνιάσ