ฉันคือความเหงา

ฉันเป็นเพียงแค่ความรู้สึก
ที่แฝงไปในบทเพลงช้าช้า
ในสายลมที่พัดที่แผ่วมา
ฉันอยู่ทุกแห่งหน
ท่ามกลางผู้คนมากมาย
แต่ไม่มีสักใครคนจะมองเห็น

เมื่อเมฆครึ้มดำก่อตัวเมื่อไหร่
เมื่อฝนโปรยปรายปกคลุมท้องฟ้า
เมื่อหัวใจที่แสนจะอ่อนล้า
ของเธอยอมให้ฉันมาอยู่ข้างกาย
ให้ฉันได้เห็นน้ำตาที่รินไหล
ไม่รู้ตัว

ฉันคือความเงียบเหงาเดียวดาย
อยู่ในความคิดคำนึง
ก็ฉันคือความเงียบเหงาเศร้าซึม
ร้าวลึกลึกซึมลงไปภายในใจ

แต่ฉันไม่เคยอยากเห็นใครใคร
ต้องมาทุกข์ทนเพราะว่าฉัน
ขอโทษจริงจริง

ฮื้ม เมื่อเสียงเพลงเศร้าแผ่วมาทั้งบ่าย
จากห้องที่เธออยู่เพียงลำพัง
และฉันได้แต่หวังแค่ให้เธอ
เดินออกจากห้องนั้น
แล้วเปิดหัวใจ
ไปพบใครใครให้เธอได้ห่างไกล
ให้ห่างฉัน

ฉันคือความเงียบเหงาเดียวดาย
อยู่ในความคิดคำนึง
ก็ฉันคือความเงียบเหงาเศร้าซึม
ร้าวลึกลึกซึมลงไปภายในใจ

แต่ฉันไม่เคยอยากเห็นใครใคร
ต้องมาทุกข์ทนเพราะว่าฉัน
ขอโทษจริงจริง ฮู้

เหงาเดียวดาย (ฉันคือความเงียบเหงาเดียวดาย)
ฉันคือความเงียบเหงาเศร้าซึม
ร้าวลึกลึกซึมลงไปภายในใจ
ฉันไม่เคยอยากเห็นใครใคร
ต้องมาทุกข์ทนเพราะว่าฉัน
ขอโทษจริงจริง

แค่เปิดหัวใจเธออีกครั้ง ฮู้ แล้วฉันจะไป