Τι όμορφο που ‘ναι να σε συλλογιέμαι

Όμορφο που ’ναι να σε συλλογιέμαι
Μέσα απ’ τουσ θορύβουσ του θανάτου
Και τησ νίκησ
Να συλλογιέμαι εσένανε
Μέσα απ’ τη φυλακή
Κι έχοντασ περασμένα τα σαράντα

Όμορφο που ’ναι να σε συλλογιέμαι
Να το ’να χέρι σου
Σ’ ένα ύφασμα γαλάζιο ξεχασμένο
Ξεχασμένο

Και να να’μαι στα μαλλιά σου
Η ραθυμιά η περήφανη
Τησ ινσταμπούλ τησ γησ μου

Όμορφο που ’ναι να σε συλλογιέμαι
Να γράφω λόγια σένα
Να σε κοιτάζω πλαγιασμένοσ
Έτσι ανάσκελα μεσ στο κελί μου
Μια λέξη που ’χεσ πει
Την τάδε μέρα
Στο τάδε μέροσ
Όχι η λέξη η ίδια
Μα αυτόσ ο τρόποσ που είχε
Που είχε μέσα τησ
Να κλείνει όλο τον κόσμο

Όμορφο που ’ναι να σε συλλογιέμαι
Για σένα θα σκαλίσω ακόμα
Τόσα πράγματα
Θα φτιάξω ένα μικρό κουτί
Ένα δαχτυλίδι
Θα υφάνω τρεισ οργιέσ μετάξι
Και ξαφνικά πετιέμαι ορθόσ
Τρέχοντασ να χουφτώσω
Του παραθυριού τα κάγκελα
Και να φωνάζω στον γαλάζιο ουρανό
Τησ λευτεριάσ
Όλα μου τα τραγούδια
Που ’γραψα για σένα