Με λένε Χρήστο

Με λένε χρήστο και μη με ρωτάτε τι και πωσ
Επάγγελμα τα τελευταία χρόνια μουσικόσ
Ορθόδοξοσ το θρήσκευμα και λιαν ηθικόσ
Δεμένοσ χειροπόδαρα μα πάντα γελαστόσ

Κοιτάζω τισ παλιέσ φωτογραφίεσ για να δω
Αν μου φαινότανε η ζωηράδα από μωρό
Γιατί μετά όταν πήγα στο σχολείο δεν ξεχνώ
Πωσ μ' αντιμετώπιζαν σαν παράδειγμα κακό

Για τουσ δασκάλουσ ήμουν μια εμπειρία τραγική
Κι αναζητούσαν πάντα τιμωρία ειδική
Μα εγώ είχα δει τον κόσμο αλλιώσ και ήξερα καλά
Πωσ ότι και να κάνανε δεν άλλαζα μυαλά

Αργότερα θυμάμαι ήμουν το κόκκινο πανί
Για την αστυνομία για την τάξη δηλαδή
Δεν μπήκα σε καλούπι ούτε ακόμα στο στρατό
Με λίγα λόγια ήμουνα παιδάκι διαλεχτό

Θυμάμαι πωσ τη γνώρισα μια νύχτα με βροχή
Δεν είχε αντιρρήσεισ κι απαιτήσεισ στην αρχή
Το γάμο το σνομπάριζα σαν έθιμο αστικό
Μα μεσ στα τόσα κλάματα το δέχτηκα κι αυτό

Τον πρώτο χρόνο άρχιζα να δίνω αναφορά
Που πήγα ποιον συνάντησα και γύρισα αργά
Μου έθεσε κανόνεσ και στη συμπεριφορά
Κι ακόμα δεν κατάλαβα πωσ γίναν όλα αυτά

Μα τώρα που το σκέφτομαι κατάλαβα καλά
Πωσ φθείρεται η επανάσταση και τ' όνειρο χαλά
Και μιασ λοιπόν που έγινα ένασ άνθρωποσ σωστόσ
Στηρίζουνε στην πλάτη μου αυτό το καθεστώσ