Αποπλάνηση

Θα ‘θελα ν' αφήσω δυο φιλιά
Πάνω στα βρεγμένα σου μαλλιά
Και να χαθώ στο γκρίζο μελαγχολικό ουρανό

Νιώθω στο κορμί μου ηλεκτρισμό
Άμα κάποια νύχτα δε σε δω
Με πνίγει η μοναξιά μέσα στο δωμάτιο αυτό

Αχ να σε είχα αποπλανήσει σε μια έρημη αμμουδιά
Να ζούμε σαν τουσ ναυαγούσ σαν ροβινσώνεσ
Εσύ να μάζευεσ κοχύλια βοτσαλάκια και κλαδιά
Κι εγώ πουλιά να κυνηγούσα με σφεντόνεσ

Μήπωσ έχω αλλιώσ ονειρευτεί
Μήπωσ η ιδέα μου αυτή που ‘χω για σένανε
Δε μοιάζει στη δική σου τη μορφή

Αν μου πεισ ποτέ το σ' αγαπώ
Γράφτο σε χαρτάκια και πανό
Και με αερόστατο γέμισε μ' αυτά τον ουρανό

Αχ να σε είχα αποπλανήσει σε μια έρημη αμμουδιά
Να ζούμε σαν τουσ ναυαγούσ σαν ροβινσώνεσ
Εσύ να μάζευεσ κοχύλια βοτσαλάκια και κλαδιά
Κι εγώ πουλιά να κυνηγούσα με σφεντόνεσ

Ξέρεισ πωσ με βρίσκεισ πληκτικό
Ώρεσ ώρεσ σχιζοφρενικό και τα τραγούδια μου
Σου φέρνουνε μια τάση γι εμετό

Ίσωσ φταίω εγώ που από μικρόσ
Ήμουνα συναισθηματικόσ κι όλοι οι φίλοι μου
Μου ‘λεγαν πωσ θα γίνω μουσικόσ