Σιγά θ’ ανέβεις τα σκαλιά

Απόψε που ‘χω συννεφιά
Και ένα βάροσ στη καρδιά
Εσένανε ζητάω

Να ‘ρθείσ κοντά μου συντροφιά
Και να μη ξαναφύγεισ πια
Γιατί βαθειά πονάω

Σιγά θ' ανέβεισ τα σκαλιά
Θα βρεισ στην πόρτα τα κλειδιά
Έμπα να φέρεισ στην καρδιά την ξαστεριά

Θα βρεισ αγάπη και στοργή
Κι αν με φαρμάκωσεσ πολύ
Η πονεμένη μου ψυχή σε συγχωρεί

Απόψε μεσ στη χειμωνιά
Μεσ στην πικρή μου ερημιά
Ο νουσ μου πάει σε σένα

Ν' ανάψεισ έλα σου ζητώ
Το τζάκι το μισοσβηστό
Που σιγοκαίει με μένα

Σιγά θ' ανέβεισ τα σκαλιά
Θα βρεισ στην πόρτα τα κλειδιά
Έμπα να φέρεισ στην καρδιά την ξαστεριά